De eerste chemokuur

Vanmorgen de laatste chemopillen naar binnen geklokt. ’t Is een heel ontbijt en je bent er wat uurtjes mee bezig. Wekker zetten, eerst een anti-misselijkheidpil, uurtje wachten, wekker zetten, 3 chemopillen, uurtje wachten, pillen voor schildklier, half uurtje wachten en dan mag ik eindelijk ontbijten en de rest van de pillen nemen. Ik ben een wandelende chemiefabriek.  Maar ik ondervind er gelukkig (bijna) geen klachten van. Ietwat wee gevoel in de maag en misschien iets moeier als anders, maar dat is denk ik ook normaal in mijn situatie.

Maandagmorgen heb ik een paar uur gewerkt en ook vanmorgen heb ik weer een paar uur gewerkt. Je begrijpt dat ik na dat ochtendritueel niet om 8 uur op mijn werkplek zit. Best lastig om na zo’n periode weer te beginnen. Na de operatie heb ik niet meer gewerkt. Je moet je weer inlezen, er zijn allerlei zaken gebeurd, je hebt iets in te halen. Met mijn baas heb ik afgesproken dat ik kom, als ik me goed voel en ga als ik moe ben of het niet meer trek. Hij laat het helemaal aan mij. We maken geen schema en qua werkzaamheden moet ik aangeven wat ik wel of niet aankan.  Ook mijn collega’s heb ik maandagmorgen via de mail geïnformeerd over de stand van zaken. Dat voorkwam dat ik 80 keer moet vertellen hoe het met me gaat (eigen belang dus!) en werd door collega’s erg op prijs gesteld.

Wat wel lastig is zijn de voeten, benen en m’n kont (en da’s bij mij heel wat). De gevoelloosheid is overal, dus lopen is wat onstabiel. ’s Avonds als ik moe ben zijn de klachten wat erger dan in de ochtend. Ik heb de VU gevraagd me terug te bellen zodat ik de klachten kan voorleggen aan de oncoloog of neuroloog. De klachten had ik al voor de kuur, dus daar komt het niet van.

Maar voordat ik weer een nieuw medisch circus opstart, wil ik graag weten of het niet onder de ‘normale’ uitvalsverschijnselen van hersenkanker valt. Sinds een paar dagen heb ik Berthel (de schat) zo ver gekregen dat hij het hele onderstel ’s avonds masseert. Dat helpt ’s nachts wel en daardoor liggen m’n benen en voeten veel rustiger. Dus dat houden we er gewoon lekker in. Verder draag ik steunzolen en na een paar dagen wennen gaat dat weer redelijk. Ik hoop dat die gevoelloosheid verdwijnt. Dan is, tot op heden,  de chemo prima te doen. Hoe de volgende valt zien we dan wel weer… stapje voor stapje.

20 augustus staat de nieuwe afspraak in de VU. Dan wordt o.a. bloed geprikt en bekeken of de bloedwaardes weer op peil zijn. Dat moet om een volgende kuur te gaan starten. Na 3 kuren wordt weer een MRI gemaakt om te zien wat de chemo doet.

Verder staan er nog veel leuke zaken op stapel.

Dit weekend een zussenweekend naar Vorden en de sauna, binnenkort een zussen en zwagerweekend naar Giethoorn (lekker varen) en 6 september vliegen Berthel en ik een weekje naar Italië. We blijven dus lekker plannen maken en genieten.

Dus lieverds, het gaat mij en ons goed,

geniet lekker van het weer (in ieder geval vandaag) en voor velen van jullie de vakantie,

we hopen jullie snel weer te zien of te spreken.