donderdag 2 augustus 2012

Beenklachten, naar de eerste hulp

Met mijn beenklachten kan ik snel, via de eerste hulp, bij de VU terecht. Ze willen me toch zien en nemen de klachten serieus. Tja, het idee dat ik een hypochonder ben heb ik wel laten varen. Ik wil weten of het gaat om de (te verwachten) uitvalsverschijnselen ten gevolge van de hersenkanker, of dat er iets anders speelt. Het dove gevoel lijkt op de uitvalsklachten die ook ontstaan door een hernia of zenuwbeknelling (lang leve internet... maar niet heus!).

Via de eerste hulp kan ik het snelst terecht en heb ik de meeste kans op directe onderzoeken, mocht dat nodig zijn. Bloed prikken, een echo, neurologische onderzoeken en veel, heel veel testen van het gevoel in mijn benen. Ze vinden het een vreemd verhaal en er wordt overleg gepleegd. Ondertussen wachten wij maar weer af. Ik op een bedje en Berthel op een plastic stoeltje. Als je bij eerste hulp denkt op een interessante, hectische ER-omgeving heb je het mis. Er gebeurt geen bal. En de dokters zijn ook al niet ER waardig, dat hebben wij weer.  

En vandaag ben ik voor het eerst echt heel boos. Welja, ongeneeselijke hersenkanker en gooi er dan nog maar een hernia tegenaan. Hoeveel kan een mens aan? Wanneer knapt Peetje bij haar enkels af? Ik heb het idee dat er van bovenaf een gokspelletje om mij speelt... ja ze trekt het nog.... oh nee, daar gaat ze...


Gelukkig kan ik dat gevoel na een nachtje weer van me af zetten. Het lost niets op, negatieve gedachten kosten alleen maar energie. In het ziekenhuis geven ze aan dat een hernia of beknelling veel meer pijnklachten zou geven. En heel vervelend is het wel, maar veel pijn doet het niet. Daar lijkt het dus niet op. Om het echt uit te sluiten moet ik 8 augustus een scan laten maken van mijn onderrug. De afspraak met de oncoloog en neuro-oncoloog (of heet het onco-neurloog??) is vervroegd van 20 augustus naar 13 augustus. Dan krijg ik direct de uitkomst van die MRI.


Positief is dat het bloedbeeld goed is en dus geen schade door de chemo. Welja, we doen het er maar weer mee. Ware die beenklachten er niet, ben ik de chemo zonder noemenswaardige bijverschijnselen doorgekomen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten