MRI van de rug

Professor dr. Heimans

Vandaag weer naar Amsterdam. Dit keer voor de uitkomst van de MRI van m’n rug die de 8^ste augustus is gemaakt naar aanleiding van mijn beenklachten. Dit keer zelfs een echte professor aan het bureau (dan moet je je echt zorgen gaan maken…). In mijn onderrug is niets gevonden wat de klachten veroorzaakt. De uitval van mijn benen correspondeert niet met de hersenkanker die ik heb. Maar waardoor ontstaan de klachten dan wel?

Op de MRI is helemaal boven in mijn rug, tegen de hersens aan een klein wit vlekje te zien. Ik kan het woord witte vlekken haast niet meer horen, maar he, het zit er. Op de MRI van 5 weken geleden was daar een minuscuul wit puntje te zien dat niet eens is genoemd en werd geschaard onder een bloedvaatje. Maar nu is het iets groter. De professor heeft geen idee wat het is, het ligt buiten de hersenen. Hersenkanker is de enige kanker die niet uitzaait. Het zou een infectie kunnen zijn of een andersoortige kanker bijvoorbeeld aan het hersenvlies. Als dat het is staat het los van de hersenkanker die ik al heb, zegt hij. Maar hij zit met zijn handen in het haar (als hij dat had gehad).

Om zekerheid te hebben en zaken uit te sluiten word ik morgen weer opgenomen in de VU. Dit om alle onderzoeken zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen. Dus morgen word ik van binnen en van buiten volledig gecheckt. Ik krijg o.a. weer een ruggenprik, een scan van borst, longen en buik, een mammografie, een echo van de hals. Hij verwacht dat wat artsen me willen zien (ja, ja zo’n uniek medisch gevalletje zie je niet elke dag). Woensdagmiddag worden alle uitkomsten besproken in het multidisciplinair overleg. Afhankelijk daarvan volgen er meer onderzoeken of mag ik naar huis. Aan de hand van de uitkomsten wordt het vervolgtraject vastgesteld.

Kortom, weer volop onzekerheid. Berthel en ik worden er zo onderhand murw van. Vandaar ook dat ik soms ietwat cynisch klink, maar dat houd me op de been. Ze doen er alles aan bij het VUmc om het zo makkelijk mogelijk te maken voor mij en ons. Ze zouden me graag zekerheid willen geven, maar kunnen dat gewoonweg niet. Positief is dat mijn bloedwaardes goed zijn en dat wil zeggen dat de volgende chemo als gepland kan doorgaan.

Volgend weekend staat een zussen- en zwagerweekendje gepland (lekker varen in Giethoorn). De artsen geven aan dat ik dan zeker weer thuis ben en dat gewoon lekker door moet laten gaan. Dat doen we dan maar, er moet wat zijn om naar uit te kijken, toch?

In het VU heb ik geen/slecht bereik met de ipad en mobiel.

Ik zie en spreek jullie graag weer na die tijd.  

Dikke, dikke knuffel van mij